Kimilerinin hayatlarında aşka ayıracak vakit yoktur. Bazılarının ise yeni bir aşk için kalbi kırıktır. Bazıları de yalnız olmayı seçer ve bekarlık sultanlıktır der. Lakin bu yalnızlık canınızı sıkmaya başladıysa yanlışsız yerdesiniz. “Neden hala bekarım?” sorusuna cevap arayan bilhassa 30 yaş üstü beşerler için, işte birtakım alışılmadık yanıtlar. Haydi buyurun ????
Kaynak: https://www.psychalive.org/why-am-i-s…
1. Yalnızlığımızı dış güçlere yükleme eğilimindeyiz ve düşündüğümüz kadar açık olmadığımızı fark edemiyoruz.
Çoğu insan kişilerarası münasebetlerde incinmiştir. Vakitle ve acı verici tecrübelerle, hepimiz çeşitli derecelerde savunma düzenekleri geliştiririz. Bu durum bizi duvarlar örmeye, giderek daha fazla kendimizi korumamıza ve kapalı olmamıza neden olabilir. Yetişkin ilgilerimizde, çok savunmasız olmaya direnebilir yahut insanları çok kolay silebiliriz.
Örneğin, ihmalkar yahut soğuk davranan ebeveynler tarafından büyütüldüyseniz, sevgiye karşı güvensizlik duyarak büyüyebilirsiniz. Size “çok fazla” ilgi gösteren insanlardan kuşku duyabilir ve bunun yerine geçmişinizden dinamikleri yine yaratan bağlantılar ararsınız.
2. Kendimizi daha olumlu bir ışıkta görmeye başlama korkusu potansiyeli olmayan alakalara tutunmamıza neden olabilir.
Savunma düzeneğimize nazaran hareket ettiğimizde, ülkü olmayan münasebet ortaklarını seçme eğilimindeyiz. Duygusal olarak müsait olmayan bir kişiyi seçerek tatmin edici olmayan bir bağlantı kurabiliriz. Bu süreç büyük ölçüde bilinçsiz olduğundan, bağlantının başarısız sonucu için çoklukla ortağımızı suçlarız. Aslında bu kalıbı aradığımızı fark etmeden tekrarlanan reddedilmeler yüzünden mahvolmuş yahut incinmiş hissetme eğilimindeyizdir.
Pek çok insan, uzun vakittir kendilerine karşı sahip oldukları eleştirel niyetleri pekiştiren ve çocukluklarının olumsuz istikametlerini tekrar eden bağlar aramak için bilinçsiz bir motivasyona sahiptir. Kendimizle ilgili geliştirdiğimiz imajdan ayrılma ve kendimizi daha olumlu bir ışıkta görmeye başlama korkusu potansiyeli olmayan münasebetlere tutunmamıza neden olabilir. Zira acı verici olsa da daha rahat ve tanıdık gelen ‘olumsuz kendimiz’ imajımızı güçlendirirler.
3. İstediğimizi söylediğimiz sevgiyi o kadar da istemiyoruz.
Yakınlığı çevreleyen endişelerimiz, “bizi çok fazla seven” biri hakkındaki tasalar olarak tezahür edebilir. Bu durum, bir bireyle birlikte olmamak için anlaşılır bir biçimde mantıksız bir nedendir. Yahut öbür kişiyi eleştirel davranarak, hatta makûs davranışlarda bulunarak cezalandırabiliriz. Aslında istediğimizi söylediğimiz sevgi dolu karşılıkları almadığımızdan emin olabiliriz. Gerçek şu ki, birden fazla insan yalnızca belli bir ölçüde yakınlığa tahammül edebilir. Diğer birinin konfor alanın içeri girmesine müsaade verme konusunda savunuluruz. Aslında, daha derin bir seviyede, istediğimizi söylediğimiz sevgiyi o kadar da istemiyoruz.
4. Dünyaya eleştirel ya da inançsız gözlerden bakarken, onlara bir baht bile vermeden bir dizi potansiyel sevgiliden vazgeçme eğilimindeyiz.
Kendi savunmamız ekseriyetle bizi daha seçici ve yargılayıcı hale getirir. Bu bilhassa, güçlü hisler beslediğimiz biri tarafından aldatıldığımız yahut reddedildiğimiz berbat tecrübeler yaşadıktan sonra geçerlidir. Birçok bayan, “Dışarıda düzgün erkek yok” yahut “Bütün erkekler aynı” üzere kanılara sahip olmaya başlar. Erkeklerin ise “Bir kadına güvenemezsin” yahut “Kadınlar para yemek için erkeklerle birlikte oluyor” üzere fikirleri olabilir. Dünyaya eleştirel ya da inançsız gözlerden bakarken, onlara bir baht bile vermeden bir dizi potansiyel sevgiliden vazgeçme eğilimindeyiz. O kişinin uzun vadede bizi nasıl memnun edeceğini hiç görmeden o kişi hakkında önyargılı davranırız.
Aslında kendimizi, deneyimlediklerimizden çok daha ödüllendirici bir bağlantının içinde bulabiliriz. İronik olarak, başlangıçta bizi sahiden sevebilecek insanlara güvenmeme eğilimindeyiz.
5. Öz inanç eksikliğimiz yeni birine bir talih vermek için bizi engelleyen en büyük şey.
Hepimizin çok şişman, çok berbat, çok yaşlı ya da çok farklı olduğumuzu söyleyen “eleştirel iç seslere” sahibiz. Bu “sesleri” dinlediğimizde, insanları uzaklaştıran davranışlarda bulunuruz. Öz itimat eksikliğimiz yeni birine bir baht vermek için bizi engelleyen en büyük şey. Pek çok insan, potansiyel ortaklarla tanışma ihtimalinin yüksek olduğu durumları takip etmek şöyle dursun, benlikleriyle barışık olmadıkları için meskenden çıkmakta bile zorluk çekerler. Kimileri göz teması kurmakta zorlanır yahut muhabbet açamaz. Birine karşı bir şeyler hissettikleri vakit, öz hürmet eksikliğinden ötürü bu aşkın peşinde koşmakta başarısız olabilirler.
6. Rekabet kaygılarımız, kendimizi dışarıda bırakmamıza neden olabilir.
Benlik hürmeti eksikliği ekseriyetle rekabet etme kaygılarına yol açar. Bilhassa flört kelam konusu olduğunda, kendimizi diğerleriyle ilişkilendirmek kolaydır. Sevdiğimiz biriyle tanıştığımızda, “Benden daha iyisini bulabilirdi” diye düşünmek çok kolaydır. Sevdiğimiz bireyle öbür birinin ilgilendiğini gördüğümüzde çabucak geri adım atabiliriz. Bilhassa yaşlandıkça rekabet etmek konusunda isteksiz olabiliriz ve “Zamanınız geçti, bunun için çok yaşlısınız” üzere kendimize saldırmaya başlarız. Rekabet endişelerimiz, kendimizi dışarıda bırakmamıza neden olabilir. Aptal üzere görünmekten ya da seçilmemekten korkabiliriz.
Ancak kolay gerçek şu ki, flört rekabetçidir. Bir baht alıp istediğimizi elde etmek ve rekabet etmek korkutucudur, lakin bunu yaptığımızda birçok vakit endişelerimizle yüzleşmeye bedel olduğunu görürüz. Sonunda daha güçlü bir benlik hissine sahip oluyoruz ve nitekim istek ettiğimiz partnerle bağlantı kurma talihimizi artırıyoruz.
7. Yaşla birlikte, beşerler konfor bölgelerinden çıkmaya korkarlar.
Risk almak yahut kendilerini ortaya koymak daha güç gelebilir. Konutta oturmak yahut inançta kalmak için hissettiğimiz teşvik, birçok vakit eleştirel iç sesimizden gelir. Bu iç ses, kendi kendini yatıştırıcı kelamlar sunar: “Şimdi dışarı çıkıp ne yapacaksın. Boşver evde dinlen, sonra çıkarsın.” Bu sesle ilgili sorun, daha sonra ‘Ne kadar zavallısın, evde yine yalnızsın. Hayatının geri kalanında yalnız kalacaksın.’ üzere niyetlerle sana yönelmesidir.
Kendimizi “rahatlatmak” için kullandığımız birçok aktivite aslında sonunda kendimizi makûs hissetmemize neden olur. Bunlar hayatta sahiden istediğimiz şeyin peşinden gitmekten kaçınmamıza neden olur. Rahatlık alanına düşmeye direnmek ve eleştirel iç sesimizin tesirine tekraren meydan okumak kıymetlidir. Dünyaya açılmak, gülümsemek, göz teması kurmak ve birisini aradığımızı arkadaşlarımıza bildirmek için harekete geçmeli ve gayret göstermeliyiz. Yeni aktiviteler denemeli ve hatta kendimizin yeni kısımlarını ve bizi neyin memnun ettiğini keşfetmenin bir yolu olarak farklı beşerlerle çıkmayı denemeliyiz.
8. Aşkı aramak kolay bir arayış değildir, lakin bu seyahate kendimiz olarak çıkmak her vakit en uygunudur.
Söz konusu aşk olduğunda, sabit kurallar koymamak yahut oburlarının kurallarına katılmamak kıymetlidir. Geçmişimize dayanan kurallara nazaran hareket ettiğimizde, daima bir hayal kırıklığı yaratan bağlar döngüsü yaratabiliriz.
Aşkı aramak kolay bir arayış değildir, fakat bu seyahate kendimiz olarak çıkmak her vakit en güzelidir. İstediğimizi elde etmemizi engelleyen içimizdeki kalıplarla savaşmak değerlidir. Kendimizi dünyadan koruyamayız ya da incinmekten kendimizi alıkoyamayız. Hepimizin kusurları var ve bu güvenlik açıkları, bilhassa birine yaklaşırken barizleşir. Bu nedenle, yakınlığa ulaşmak gözü pek bir savaştır. Hem kendi içimizde hem de bağlantılarımızda her gün savaşmaya paha bir savaştır…